“Nûh Aleyhisselam oğluna şöyle vasiyet etti:
Unutmaman için sana kısa bir vasiyette bulunacağım.
İki şey vardır ki Allâhü Teâlâ ve sâlih kulları kişiyi onlarla müjdeler.
İki şey de vardır ki onlarla kişi, Allâhü Teâlâ’ya ve onun sâlih kullarına karşı mahcup kalır.
Müjdelediği iki şeyden birincisi: “Lâ ilâhe illallah”dır. Çünkü gökler ve yer ve arasındakiler zırh olsa, kelime-i tevhîd onları yarar, eğer onlar bir terâzi kefesinde olsa, kelime-i tevhîd bütün hepsinden ağır gelir.
Müjdelediği şeylerin ikincisi ise “Sübhânellâhi ve bihamdihî” tesbîhidir. Muhakkak yaratılmışlar bu zikirler ile rızıklandırılırlar.
Cenâb-ı Hak’tan ve sâlih kullarında mahcûbiyete sebep olan iki şey ise; ona şirk koşmak ve kibirdir.
Bir sahâbî “Yâ Resûlallâh! Ben bineğimin götürülmesini, yemeğimin iyi olmasını ve kamçımın ve ayakkabımın taşınmasını severim. Bu kibir midir?” dedi.
Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.): “Hayır. Lâkin kibir, hakka râzı olmaman ve insanları küçük görmendir.” buyurdular
BU YAZIYI ALLAH RIZASI İÇİN ARKADAŞLARINIZLA PAYLAŞIN, ONLARINDA İSTİFADE ETMESİNE VESİLE OLUN.